وقتی دلت از عالم و آدم زده باشد ..

حرف زدن از دوست داشتنِ چیز مهم مثل استفاده کردن از عطر گرون قیمت توی یه محیطی می مونه ..
گاهی آدم احتیاج داره در مورد علایقش با بقیه صحبت کنه تا آروم بشه پس ممکنه از سر ناچاری آدم درستی رو انتخاب نکنه
اما بعدش به جای آروم شدن یک حس خلأ پیدا می کنه، انگار کن که در شیشه ی عطر گرون قیمتت رو برداشتی و جایی که نباید استفاده کردی و چه بسا به مقدار زیاد ..
برای بقیه اون محیط پشیمون کننده که توش عطر پخش شده نباشیم .. محیطی که اگه پنجره ش باز شه تمام اون بوی خوب رو با خودش هرجا که بخواد میبره و اون می مونه و شیشه ی خالی شده حس خوب و ملس دوست داشتن ..

احوال من ای دوست چنین است که انگار/ یک صاعقه بر جنگل خرم زده باشد ..