ز هرچه غیر یار استغفرالله..

اول و آخر... یار

نشسته ام و با خودم فکر میکنم

به خیلی چیز هایی که از خدا خواستم، گرچه فقط برای دل خودم بوده، رسیده ام !

به لطف خدا و تلاش خودم !

و الحمدالله که هنوز ادامه دارد به طور عجیبی!

حتما خیلی آدم خوبی شده ام که بسترشان برایم به وجود آمده !!

دارم فکر میکنم..

به خودم می آیم ..

حسِ غرور ..

به ثانیه بود !

ولی می ترسم که همه ی آن ناچیز عبادت های واجب بی حضورِ قلب و دو مثقال کارهای خوب ِ از دستم در رفته از بین رفته باشد..

+ استغفرالله ربی و اتوب الیه

همین!