نیستی ..

اول و آخر ... یار

تو نیستی و این را می شود از گلدان های شمعدانی خشک شده ی توی راه پله ی همسایه، راهروی کثیف خانه و حوصله های آویزان شده ی روی بند رخت فهمید..
تو نیستی و شهر بوی تعفن اجساد متحرک گرفته..
تو نیستی و ..
آسمان ابری ست .. آسمان بالای سر من بیشتر ..

_{اللهم عجل لولیک الفرج}

ببارید...لطفاً!

اول و آخر...یار

آفتاب را از ما میگیرند، سایه شان هم سنگین است، سایه هم نمیسازند...

ابرها را میگویم!

چقدر سایه ها به هم شبیه نیستند!

سایه ی ماهیِ وسط حوض، روی کاشی هایش...

سایه ی شمعدانی های دورش که افتاده توی آب و کنار حوض...

سایه ی من که از عمر حباب توی تشت کوتاه تر است، یا حتی حبابی که پسر بچه ی همسایه مان می سازد فوت میکند توی هوا...

امروز خورشید نبود، این ها هم نبودند، باران هم نبارید...

سایه شان هم سنگین بود، فقط سایه ی خود ابرها!

کاش باران ببارد...

همین!