که میشه این غما رو از دلم پیاده کرد...

اول و آخر... یار

رسانده بودم خودم را لب جوی آب، ثانیه ها به هروله می گذشتند و من دستی به گذشته و چشمی به آینده، در حسرت رویا هایی که می توانستم به حقیقت بپیوندانمشان خیره به گذر آب نگاه می کردم که چشمم افتاد به فواره ای که می فهماند بعد از هر گذری یک صعودی هست...

الحمدلله علی کل حال... 

+عکس در راستای تگ های اینستاگرامی "جایی که هستم!" ... در باغ فین .

+ پاییز باشد و وبلاگ نویسی اش... خدا می داند چقـــــــدر دلم تنگ شده برای وبلاگِ عزیزم...

+شهریور سال پیش فعال ترین ماه وبلاگ نویسی ام بود... یادش بخیر...

همین!

اگر جایی به حال خویش باید گریه کرد، اینجاست...

اول و آخر... یار

دست برده بودم به حوض دهانم و یک مشت آواز پریشانی ریخته بودم روی آینه...

آینه ایستاده بود و گوش تیز کرده بود به خنده های بی امان من.

من که حالا خنده هایم بوی نا گرفته اند...

+ حس خوبی بهم داد: (+)
+ اوصیکم به شرکت در مسابقه ی کتابخوانی ای که بنرش را درج نمودم.

همین!