اول و آخر... یار
جهان غار بزرگی است و اهالی آن اصحاب کهف زمانه اند و من و تو هم جز اهالی آن!
و این خواب غلیظ فرجامی خوش نخواهند داشت مگر به اندراس و کهنه شدن سکه های تجاهل و ریا!
تا وقتی که من و تو حواسمان به شاد کردن دل دیگران است آن هم بدون در نظر گرفتن شادی خدا، آن سکه ها هنوزم که هنوز است ارزش دارد و ما همچنان جزو اصحاب کهف زمانه...
پ.ن1: دلم غار تنهایی میخواد اونم این سه روزی که در پیشه ... کاش خدا دعوتم کنه...
پ.ن2:شاهد مرگ غم انگیز بهارم چه کنم؟...ابر دل تنگم اگر زار نبارم چه کنم؟!
بهار هم تموم شد! هیچی ! عمرم تموم شد! سه ماه گذشت از سال نو! فکر کن!
پ.ن3:ولادت امام جواد(ع) رو تبریک عرض میکنم... عجیب بخشنده اند ...
بعدا نوشت: آهنگ وبلاگم هم عوض کردم!!(+)
همین!
۱۱ نظر
۱۲ خرداد ۹۱ ، ۰۷:۱۶