اول و آخر... یار
دلم یک سیر خنده ی "قاه قاه" می خواهد، آنقدر بخندم که بدون فاصله بزنم زیر گریه "های های"...بعد کز کنم گوشه اتاقم... با خودم قهر کنم و هی منّتم را بکشمُ هی قهر کنم!
باز منّتم را بکشم
بالاخره آشتی کنم با خودم!
از دلتنگی همین فاصله که قهر کرده بودم روی شانه های خودم "زار زار" گریه کنم!
بعد باز از شادی آشتی کردنمان با چشم های اشکی، "قاه قاه" بزنیم زیر خنده، دو تایی.
همین!
۱۴ نظر
۲۰ مرداد ۹۲ ، ۲۳:۴۰