هیچ وقت فکر نمی کردم تنهایی تا این حد آزار دهنده باشه. اولش فکر میکنی چقدر خوب ! حالا که خونه ساکته می تونی به همه ی کارای عقب افتاده ت برسی. ولی دم دمای ظهر که می شه، وقتی می بینی کولر فقط برای تو یه نفر روشنه، تلویزیون هیچی نداره و الکی واسه خودش داره حرف می زنه و ناهار از زهر هلاهل بدتره اونوقته که میگی خودت کردی که ..
شروع می کنی وضعیت رو تغییر بدی ! خوش بو ترین عطرت رو می زنی! اینترنت رو قطع می کنی ! تلویزیون رو میذاری رو حالت رادیو، به یاد قدیما رادیو جوان ! صداشو زیاد .. نه زیاد نمی کنی ! اگه چیز خنده داری گفت بلند می خندی ! ظرفا رو می شوری .. اتاقتو مرتب می کنی ( آخه داری متنبه می شی و می خوای از اون وضعیت اسفبار کنده شدن قلبت جدا بشی !)
یه سالاد میوه درست می کنی، یه شربت توت فرنگی هم! خب چون خیلی می خوای بهت خوش بگذره قارچ و پنیر و فلفل و آویشن رو جا میدی بین کمی سیب زمینی سرخ کرده. حالا مطمئنی که اگه اینارو -بافاصله- بخوری خیلی بهت خوش می گذره!!
"کمی" شو می خوری !
هیچ فرقی نمی کنی .. هیچ فرقی .. هیچ .. ه ی چ ..
کسانی که همیشه سعی می کنند خودشان باشند موفق ترند و این عامل بهره مندی آن ها از احساسِ خوشبختی ست ..
همچنان گودلاک !
