اول و آخر... یار
نه این که فکر کنی کم آورده ام ها! نه! خودم یک تنه از پس همه آوار های روی سرم بر می آیم! احتیاجی به کمک هم ندارم... نه این که فکر کنی بریده باشم ها! نه! خیلی هم وصلم! وصلِ وصل!
فقط راستش را بخواهی من... من... من کمی...
کم آورده ام! بدجور هم کم آورده ام!!
من
ب ر ی د ه ا م!
انیس النفوس!
غرق کن این ماهی را در دریای مهربانیَت!
جدا کن این کبر و غرور را از این منِ لعنتی!
از این خودِ بی خود!
پ.ن1: سفر دوای دردم/ هجرت تنها علاجم...
پ.ن2: اگر دلتان تنگ است گوش کنید این دو را... (+) (+)
پ.ن3: راهیَم... دل توی دلم نیست برای زیارتَش... حلالمان کنید.
همین!
۱۹ نظر
۳۰ مرداد ۹۲ ، ۱۵:۳۰